سولار

خورشيد سرچشمه ي عظيم و بيكران انرژي است كه حيات زمين بدان بستگي دارد و همهي ديگر انواع انرژي نيز، بگونهاي از آن نشأت گرفته اند. اگر همه ي سوختهاي فسيلي را جمع كرده، بسوزانيم، اين انرژي معادل تابش خورشيد به زمين، تنها براي 4 روز خواهد بود و حرارت و نوري كه در هر ثانيه از خورشيد به زمين م يرسد، ميليون ميليون برابر قدرت بمب اتمي منفجرشده در هيروشيما يا ناكازاكي است. در حال حاضر، تأمين انرژي بيش از 160 هزار روستا در سراسر جهان بر پايهي انرژي خورشيدي است و اين تازه آغاز راه است. در كشوري مانند اندونزي كه از چندين هزار جزيره ي كوچك و بزرگ تشكيل شده است، بكارگيري نيروگاه و خطوط انتقال نيرو، تقريبا ممكن نيست و انرژي خورشيدي تنها اميد جمعيت 20 ميليوني روستاهاي اندونزي است. هماكنون تحقيقات دامنه دار و بيوقفه اي در حال انجام است و در آيندهاي نه چندان دور، موج ساخت و بهره برداري از نيروگاه هاي بزرگ خورشيدي، همه گير خواهد شد.

امروزه شش شيوه ي توليد برق از نور خورشيد شناخته شده است كه عبارتاند از: آيينه ي سهمي گون، دريافت كنندهي مركزي، آيينه هاي شلجمي (بشقابي يا استرلينگ)، دودكش خورشيدي، استخر خورشيدي و سلولهاي نوري (فتوولتاييك)؛ اما امروزه انرژي خورشيدي را بيشتر با بكارگيري سلولهاي خورشيدي يا راه اندازي نيروگاههاي حرارتي، مهار مي كنند. فراگير ساختن روشهاي ديگر نيز در دست بررسي است. صحراي نوادا در آمريكا -كه زماني محل آزمايش هاي هسته اي بود- اينك به بزرگترين آزمايشگاه خورشيدي جهان تبديل شده است و بانك جهاني نيز از مدتها پيش تحت فشار است تا طرح بهره گيري از انرژي خورشيدي وديگر طرحهاي سازگار با محيط زيست را زير پوشش مالي قرار دهد